Singapur czyli o tym jak internet ogranicza swobodę podróżowania

Sezon wycieczek w pełni. Świat się jednak zmienia i dziś nie do pomyślenia jest wyjazd autostopem jak za czasów studenckich, gdzie wystarczyło wyjechać na zachód z blokiem do wskazywania kierowcom miejsca przeznaczenia. Dzięki temu Europę można było zwiedzać całkowicie za darmo.

Świat stoi dziś otworem i możemy pojechać gdzie chcemy i jak chcemy. W Japonii ruch opanowany jest do perfekcji, wszystko zaplanowane jest co do sekundy. W Tajlandii jest trochę na dziko, bowiem więcej tu jednośladów niż zwykłych pojazdów, jest to jednak fajne szaleństwo, chociaż dość drogie. To było jednak tuż przed pandemią, gdy była alternatywa bukowania online lub działania on the spot. Po pandemii jest już niestety zupełnie inaczej.

Świat się jednak zmienia i niestety zostajemy coraz bardziej ograniczeni i uzależnieni od internetu. Jeszcze w 2018 roku na karnawale na Teneryfie można było przyjść na imprezę wyboru miss karnawału i kupić bilet. W 2021 na Fuerteventurze nie dało się tego zrobić, wszystko zastało zabukowane przez internet.

Jewel na lotnisku w Singapurze

Mam wrażenie, że pandemia spowodowała znaczne uzależnienie od internetu. Mój model podróżowania przyjazdu do wybranego kraju i szukania okazji na miejscu według spontanicznej decyzji już właściwie poległ w gruzach.

W Polsce jeszcze tego nie ma. Wracałem ostatnio z Warszawy pociągiem do swojego miasta i bez problemu kupiłem miejsce stojące w pociągu, który wypchany był po brzegi.  Konduktorka zdziwiona jak daleko jadę potrafiła mi wskazać kto wysiądzie na najbliższej stacji i poleciła mi udać się pod wskazane miejsce. Nie ma wolnego miejsca, ale u nas i tak pojedziesz!

Zupełnie inaczej to wygląda w innych krajach. Tutaj jak nie ma miejsca, to nie ma szans na podróż. Ba, czasami nie da się nawet przyjść na stację i kupić sobie bilet tam gdzie chcemy. Sytuacja raczej nie do pomyślenia w Polsce.

Obecnie przetestowałem jak wygląda podróżowanie w Singapurze, jednego z 4 tygrysów azjatyckich. Okazuje się, że postępująca komputeryzacja prowadzi do całkowitej redukcji etatów, nie trzeba bowiem płacić kasjerom pensji, więc kas biletowych jakich u nas pod dostatkiem tutaj po prostu nie ma.

Ma to swoje zalety. Wystarczy karta wielowalutowa typu Revolut czy Alior i odbić ją w metrze. Bramka wpuści nas do środka, zaś odbicie jej na wyściu pozwoli maszynie zidentyfikować jaką trasę przebyliśmy i na bieżąco naliczyć należną opłatę. Super, bo nie stoimy w kolejkach i jedziemy gdzie chcemy.

Metro jest więc ok, lokalnie pojeździmy gdzie chcemy. Gorzej jeśli chcemy udać się na piechotę według mapy. U nas z punktu A do B udamy się bez problemu w mig. W Singapurze rozbudowana sieć marketów typu Plaza prowadzi do takiego zapętlenia, że w praktyce prawie nigdy nie da się dość tam, gdzie sobie zaplanujemy.

Ulicami trudno się poruszać

Droga prowadzi przez serię sklepów, zaś szukanie wyjścia prowadzi do zakratowanej ulicy, jak na powyższym zdjęciu, zmuszającej do powrotu. Koniec końców docieramy do podziemi, który jest główną arterią dla pieszych. W efekcie mam wrażenie, jakby ludzie tutaj mieszkający byli kretami.

Podziemia zresztą się rozrastają, nie są to bowiem zwykłe podziemne przejścia pod ulicą jakie znajdziemy u nas, ale wielopiętrowe poziomy. Kiedyś w Tokyo pokusiłem się ile pięter trzeba zejść w podziemiach w dół by dojechać z Tokyo do Makuhari Messe i doliczyłem ich... osiem! W Singapurze aż tak to rozbudowane nie jest, ale i tak 3 piętra w dół to norma.

Tragicznie wygląda wyjazd z Singapuru w sąsiadującej Malezji. Trasa samolotowa Singapur-Kuala Lumpur jest ponoć najbardziej ruchliwa na świecie, za to pociągiem jak sobie pierwotnie założyłem dojechać się nie da. Nie można po prostu przyjść sobie na stację i kupić bilet.

Jak wyjechać? Po pierwsze trzeba sobie zabukować waiting list za które zapłacimy 10 dolarów,zwrotne przy nieudanej rejestracji. To upoważni nas do małego przejazdu przez granicę z Malezją do Johor Bahru. Co dalej to już trzeba kombinować na miejscu. Niestety czas zbyt naglił by testować co wykombinowali w Malezji.

Wybrałem zatem autokar. Nie ma linii narodowych, są tylko prywatne, które można zabukować oczywiście tylko online.Zabukowałem i przyszedłem o pół godziny wcześniej tak jak zostałem poproszony na punkt widoczny niżej. Sęk w tym, że był to niewłaściwy przystanek, bowiem autokary nie stają w tym miejscu na ulicy, lecz w... podziemiach. 

To nie jest stacja dla autokaru

Wniosek taki, że człowiek jest niewolnikiem swoich przyzwyczajeń. To co jest w Europie, niekoniecznie funkcjonuje na innym kontynencie. Można się zniechęcić do podróżowania na własną rękę i zabukować po prostu wycieczki z biura podróży. 

Sęk w tym, że biura podróży zawożą nas do multum miejsc w którym na każde zaplanowano tylko lub aż xx minut. Podczas ostatniej wizyty w Wietnamie w ciągu dnia odwiedziłem 5 miejsc, przy czym 2 z nich to były reklamy perfum z wykładami co kupić i medycyny naturalnej z podobnym wykładem, co mało komu się podobało. To co mnie faktycznie interesowało i na co poświęciłbym całą dobę, było ograniczone do 3 godzin.

Garden by the Bay

 

Singapur jest bajecznym miejscem z przyszłości. Jest tutaj najładniejsze lotnisko na świecie z zapierających dech w piersiach Jewel. Jest niesamowita Marina Bay, gdzie udało mi się trafić na pokazy sztucznych ogni niczym w Nowy Rok, przede wszystkim są bajeczne Garden by the Bay. Jednak zbyt skomplikowane jest poruszanie się po tym mieście.

W Kuala Lumpur wygląda to już zupełnie inaczej. Tutaj mam wrażenie powrotu do XXI wieku, gdzie można się udać bez problemu używając GPS. Chociaż na podsumowanie wyjazdu przyjdzie jeszcze mi poczekać...

Podsumowując nie podoba mi się to uzależnienie od internetu. Przez to zmuszeni jesteśmy zaplanować sobie cały wyjazd z góry. W takim przypadku brak jednak spontaniczności i odkrywania tego co znajduje się za najbliższym rogiem czy w najbliższej przyszłości... A szkoda.