Dlaczego płatności zbliżeniowe są niebezpieczne

Zamiast wypisywać niczym kronikarz każdą ofertę lokat, która przekracza 6% wydaje mi się, że większą wartość dla każdego czytelnika mogą mieć drobne tematy, które dotyczą każdego a mogą mieć istotne znaczenie w życiu codziennym. 

Dajmy zatem spokój kolejnym Mikołajom rozdającym 6% dziś czas zastanowić się nad lansowaniem pewnych mód w finansach. Okazuje się bowiem, że banki mają interes w promowaniu i nadmuchiwaniu zalet wszelkich nowinek bankowych. Jednym z nich są na pewno płatności zbliżeniowe. 

'Och jakie to fajne' słyszymy tu i ówdzie, 'ot pyk przytykamy i gotowe'. Nie ma kolejek, nie musimy już więcej pamiętać naszego pinu. Jeśli zapomnieliśmy zabrać go ze sobą nic to. Do kwoty 50 zł możemy przecież zapłacić zbliżeniowo, nie trzeba blokować kolejki. Co ciekawe nie tylko banki to chwalą słyszymy to też wśród ludzi. Och, ach aż w końcu usłyszymy uch.

Wszystko bowiem pięknie i ładnie ale jak zwykle do czasu aż wyjdzie szydło z worka, gdyż mało kto wie co jest istotną wadą tej pseudo-dogodności. Okazuje się bowiem, że płatności zbliżeniowe są niebezpieczne. 

Pierwsza wada jest oczywista sama przez się: przy zgubieniu czy kradzieży karty mamy praktycznie z marszu pewność, że karta może zostać w ogołocona mig nie chroni ją bowiem nic. Jeżeli mamy zwykłą kartę to chroni ją przynajmniej pin.

Owszem w obu przypadkach dla ochrony pieniędzy mamy możliwość przelania kasy w bankowości internetowej z ror na konto oszczędnościowe z którego złodziej czy nieuczciwy znalazca już nie skorzysta. Ale przy zbliżeniówce płacić może natychmiast, przy pinie musi kombinować choćby przy bankomacie, gdzie źle wpisany pin po prostu spowoduje zwrot karty.

Druga wada już jest mniej oczywista. Zastanawialiście się kiedykolwiek dlaczego kasjerki mają obowiązek pytania czy może dokonać płatności zbliżeniowo? Okazuje się, że głównym powodem jest fakt, iż płatności takie nie są weryfikowane! 

Jeżeli transakcję potwierdzamy pinem wówczas sprawdzane jest nasze saldo i jeśli na koncie brak środków albo nasz rachunek do zapłaty przewyższa to co nam zostało na koncie płatność nie zostanie zrealizowana. 

Jeżeli zgodzimy się na płatność zbliżeniową wówczas zawsze nam się uda dokonać transakcji nawet jeśli mamy saldo równe zero a wówczas na koncie będziemy mieli debet i to bardzo wysoko oprocentowany. Dokonywałem płatności zbliżeniowej podczas ostatniego wyjazdu za granicę na lotnisku w Krakowie. Ot zwykła kawa dla kilku osób współtowarzyszy podróży.

Po powrocie do kraju dostałem sms z banku z prośbą o... uregulowanie długu. Zróbmy porównanie ile zarabiamy na koncie za drobne kwoty a ile pobierze bank za płatności zbliżeniowe.

Mając np. 200 zł w banku na koncie z kapitalizacją dzienną dostaniemy 0,02 zł z czego oczywiście zapłacimy 0,01 podatku mamy więc zaledwie grosz dziennie zysku. Widać to na poniższym obrazku.

50 procent podatku

Przy niższych kwotach np. 100 zł dostaniemy 0,01 zł przy czym jednocześnie zapłacimy tyle samo podatku w wyniku czego nie zarobimy nic. Podatek bowiem wynosi w takim przypadku aż 100%.

100 procent podatku!

Inaczej jest w przypadku obliczania długu, który jest znacznie wyżej oprocentowany. Dla przykładu bank za kwotę 78 zł zaksięgowanej w dwa dni po dokonaniu płatności, zażądał po pięciu dniach 0,25 zł. 

Jeżeli zapomnimy o tym czy w jakikolwiek sposób ten fakt umknie naszej uwadze odsetki będą się kumulowały dzień po dniu. Podane kwoty nie wydają się nie grać roli,  łatwo można je zbagatelizować ale czas ma tendencję płynąć szybko. Nim się spostrzeżemy często przyłapujemy się na tym, że już minął miesiąc, dwa i więcej.

Bank nie podaruje nam żadnego dnia. Będzie skrzętnie dodawał nie tylko codziennie nowe odsetki, zaksięguje, każda płatność zbliżeniową bez względu na stan konta. I oczywiście będzie w dalszym ciągu reklamować ten cudowny twór.  A jak wiadomo w przyszłości wszystkie karty będą zbliżeniowe. Teraz wiadomo już dlaczego.

Połączenie obu powyższych warunków czyli zgubienie/kradzież oraz możliwość schodzenia poniżej zera na koncie powoduje już prawdziwą katastrofę. Owszem można później dochodzić swego, pisać reklamacje, zgłaszać problemy ale po co się o nie prosić?

Dla świętego spokoju wolę potwierdzać transakcje pinem. To przecież zaledwie 4 cyfry, które zajmują tyko kilka sekund. A nie trzeba kombinować czy w n-tym banku mam jeszcze coś na koncie czy też nie.